Reisverslag SubAqua in Las Vegas – Maart 2016: dag 7 – Trip naar Valley of Fire, gedoe met Mlife en een potje poker

Op tijd gaat de wekker, want vandaag gaan we met een groepje naar Valley of Fire toe. We hebben om half 10 afgesproken beneden bij de Starbucks, dat wil zeggen: ik, Bonsjans en zijn maat. Ik sta dan ook vlot op om even te douchen en alle spullen bij elkaar te pakken. Het meeste had ik gisteravond al klaar gezet. Ik stop de reserve batterij van mijn fotocamera in de fototas. Verder neem ik wat flesjes water mee, een appel en een zak koekjes. Ik stop alles in een van mijn koeltasjes. Gelukkig heeft Gebruiker zijn zonnebril voor mij achtergelaten, want die was ik helemaal vergeten mee te nemen. Zo, ik heb alles bij elkaar, mooi op tijd.

Net voordat ik de deur uit loop besef ik mij dat het zonnetje natuurlijk flink schijnt. Ik loop daarom nog even terug naar mijn kamer en pak het flesje met zonnebrandcrème. Snel smeer ik mijn huid er mee in en stop daarna het flesje in de koeltas. Oké, nu ben ik echt niks meer vergeten, volgens mij! 🙂

Naar de Mlife desk

Ik ben lekker op tijd, dus ik kan nog mooi even langs de Mlife desk om uit te vinden wat er nu met mijn account aan de hand is. Ik kan nog steeds niet inloggen. Het is inmiddels de derde keer dat ik voor die spelerskaart hier in de rij moet gaan staan. Als ik aan de beurt ben wordt mij verteld dat zij daar helaas niets aan kunnen doen. Hiervoor zal ik Mlife moeten bellen. Ik krijg het nummer mee op een briefje… pfff, als ze dat nou ‘service’ noemen!?

Ik mopper een beetje over het feit dat ik hier toch ben om vakantie te vieren en niet de hele tijd bezig wil zijn om het gedoe met mijn spelerskaart en mijn account te regelen. Zij hebben het immers overhoop gegooid en ik sta elke keer weer kostbare (poker)tijd in de rij te verdoen. De dame achter de balie verontschuldigd zich, maar merkt wel aan mij dat ik er echt niet happy mee ben. Dan vraagt ze mij of ik een buffetje op hun kosten wel fijn zou vinden. Zo loop ik dan met een voucher voor een gratis ontbijtbuffet weg bij de Mlife desk.

Ik loop naar de Starbucks, maar Bonsjans en zijn maat zijn nergens te vinden. Via de app ontdek ik dat Bonsjans bij de lobby is, omdat het linken met de kamers niet helemaal goed is gegaan. Hij heeft te horen gekregen dat hij uit moet checken.

Ik heb daarom nog even tijd om in de rij te gaan staan bij de Starbucks voor een ‘gratis’ Caramel Macchiato. Als ik in de rij sta zie ik de maat van Bonsjans op het terrasje bij Starbucks zitten. Ik wenk hem, hij vertelt ook nog een bestelling van Bonsjans te hebben. Hij komt naast me staan in de rij. Al snel hebben we onze koffie.

Richting Lake Mead

Al vlug daarna voegt Bonsjans zich ook bij ons en lopen we via de achteruitgang naar de parkeergarage waar ik mijn huurauto heb staan. We gaan over de Strip naar Flamingo om The Special One op te halen.

Het is al vrij druk op de Strip en er zijn verschillende wegwerkzaamheden die het rijden niet vergemakkelijken. Gelukkig hebben we hem al vrij snel opgepikt en rijden we richting Boulder Highway. Deze weg nemen we een klein stukje richting Lake Mead.

Na een tijdje rijden zijn we bij de toegangspoort van Lake Mead National Recreation Area, we betalen de toegangsprijs van 20 dollar en rijden op ons gemak over de toeristische route naar Valley of Fire.
Met een lekker muziekje op rijden we door het mooie landschap met mooie uitzichten langs de westkant (Northshore road) van Lake Mead. Na ongeveer 70 kilometer komen we bij de afslag naar onze eindbestemming Valley of fire.

Aangekomen bij Valley of Fire

We slaan linksaf de Valley of Fire Highway op en komen bij het toegangsbord van het park. Ik zet de auto aan de kant, zodat iedereen de nodige foto’s kan maken. Als dat is gedaan, houden we ons allemaal een paar minuten stil.

Dit was een vreemde, maar ook mooie ervaring. Na alle, niet ophoudende geluiden in Vegas, is het hier een oase van rust en stilte.

Ik kijk om me heen naar de mannen. Iedereen staat even te genieten. We horen het ruisen van het briesje tussen de rotsen door en het gekwetter van wat rondvliegende vogels.

We besluiten om verder te rijden en rijden langs de toegangspoort van het park. Er is geen ranger aanwezig. Hier wordt verwacht dat je zelf het bedrag voor de toegang in een envelop doet en daarna je toegangskaartje voor het raam van de auto legt. Er wordt wel degelijk in het park gecontroleerd door de rangers die daar rondrijden. Nadat we dat netjes hebben geregeld rijden we verder het park binnen.

Het park bezichtigen

Het park bestaat eigenlijk uit twee wegen: Valley of Fire Highway en een afslag naar rechts, Mouse’s Tank Road die over gaat in de White Domes Road. We volgen eerst de Valley of Fire, waarbij we langs de Seven Sisters komen. Ook hier gaan we uit de auto om foto’s te maken.

Al snel daarna komen we bij de afslag naar rechts. Hier kun je naar het Visitors Center voor informatie als je wilt, maar dat slaan wij over. Wij rijden door naar Mouse’s Tank Road.

We genieten van de uitzichten over de slingerende weg tussen de rode rotsen door. Na een tijdje komen we uit bij Rainbow Vista. Ook hier stoppen we voor de nodige foto’s. Niemand heeft zin om te wandelen. Dat is begrijpelijk, want daar is het ook veels te warm voor.

Na een korte pauze rijden we verder naar White Domes Road. Hier eindigt deze weg in een lus, zodat je weer terug moet. Ook hier stappen we uit, Bonsjans beklimt een van de domes, we maken wat foto’s, lopen een stukje, eten wat koekjes en genieten van de uitzichten.

 

Weer terug naar Las Vegas

Inmiddels is de tijd al flink opgeschoten. Aangezien we toch aan het einde van deze weg zijn, rijden we weer terug naar Valley of Fire Highway om deze verder in westelijke richting te vervolgen richting de I-15.

Vlak voor de I-15 staat het Moapa Paiute Travel Plaza en Casino. Hier stoppen we even om wat snacks te halen en Bonsjans wilde het plaatselijke casino wel even ervaren. Zo bijzonder was het helaas niet en daarom stappen we weer in de auto en rijden via de I-15 in zuidelijke richting naar Las Vegas. We zijn gelukkig de ergste drukte voor. We gaan via Flamingo om The Special One weer af te zetten bij zijn hotel.

Weer aangekomen bij Excalibur loop ik naar de pokerroom en laat me als een (PC) phonecall op de wachtlijst zetten. Je hebt dan een uur om terug te komen naar de pokerroom om te melden dat je er bent. In de tussentijd worden de mensen die voor je op de wachtlijst staan opgeroepen als er plek is aan de tafel. Sta je eenmaal bovenaan en heb je je nog niet gemeld dan worden de mensen na je op de wachtlijst aan de tafel geplaatst, in de tussentijd blijf je wel bovenaan de lijst staan.

Bellen met Mlife

Ik loop naar mijn kamer om wat spullen op te ruimen en me op te frissen. Ik heb nog even de tijd, dus ik probeer ook meteen Mlife even te bellen. Dat kost veel moeite en ik lijk er niet door te kunnen komen. Ik heb er genoeg van en druk het Mlife knopje op de telefoon in. Er wordt al snel opgenomen. Ik leg de hele zaak aan haar, aan de andere kant van de lijn, uit. Ze begrijpt de situatie en verontschuldigd zich. De mevrouw vertelt me dat ik me met mijn nieuwe nummer opnieuw aan moet melden op de Mlife site en dat dan de boel opgelost zou moeten zijn. Die poging wagen we dan maar.

Helaas lukt het niet om de complete aanmelding af te ronden. Weer gaat het een of ander fout en lukt het me niet om op de website te komen. Ik ben er nu echt helemaal klaar mee. Gezien de tijd loop ik naar beneden en meld me bij de pokerroom, ik sta inmiddels al bovenaan de wachtlijst en er lijkt zo een plaatsje voor mij te zijn. Ik sta nog een tijdje met de floorman te praten en we krijgen het over de playerscard. Ik uit mijn ongenoegen over al het gedoe met mijn kaart en mijn account en dat het nog steeds allemaal niet is opgelost. Hij kijkt mij fronsend aan en stelt voor om een host voor mij te bellen, zodat die het eens allemaal uit kan zoeken. Hij vind het belachelijk hoeveel tijd ik er al in heb moeten steken en dat het nog steeds niet is opgelost. Hij kan niet beloven dat de host mij kan helpen, maar het is in ieder geval het proberen waard.

Tijd voor een potje poker

Inmiddels kan ik lekker plaatsnemen aan de pokertafel. Er zitten een aantal bekenden aan tafel, waar ik gezellig mee aan de klets raak. Zo spelen we een aantal handjes en al snel komt er een dame naar mij toe gelopen. Zij is de host en vraagt mij uit te leggen wat er aan de hand is. Ik vraag de deler mij even niet in te delen en doe mijn relaas aan haar.

De dame neemt mijn kaart mee en zegt dat ze het eens goed uit gaat zoeken en dat ze straks weer bij mij terug zal komen. Ik blijf dan ook lekker zitten pokeren. Ze blijft geruime tijd weg, maar komt dan met een lach weer naar mij toe. Ze heeft de boel goed uitgezocht en geregeld, nu zou alles toch goed moeten zijn. Ze vraagt me dit te controleren, dus waar zij bij staat probeer ik in te loggen op mijn account en…. Yesss!! Het werkt. Ik bedank haar heel hartelijk voor haar werk, ze zegt me dat als er weer problemen zijn dat ik naar haar moet vragen.

Hehe, dat is eindelijk opgelost, nu kan ik weer op mijn account om te checken hoe het staat met mijn Tier credits, eventuele hoteloffers en dergelijke. Soms krijg je zelfs tijdens je verblijf nog mooie hoteloffers en kan het geld schelen om een boeking nog om te gooien naar een ‘gratis’ nacht. Zó, dat is weer geregeld. Nu kan ik weer lekker verderen pokeren! 🙂

Iets eten en bedtijd

Aan de pokertafel gebeurt eigenlijk weinig bijzonders. Helaas heb ik deze reis geen geluk bij het pokeren, maar gezellig is het zeker wel. Bonsjans komt ook nog een tijdje bij me aan tafel zitten, maar die gaat al vrij snel weer andere dingen doen. Ik houd nog een korte dinerbreak om een pizza te scoren bij de Pizza hut op de foodcourt in Excalibur, die ik even rustig aan een tafeltje bij de sportsbook nuttig.

Verder heb ik de hele avond lekker gepokerd, al heb ik deze sessie met verlies afgesloten. Het was super gezellig, weer leuke nieuwe mensen leren kennen en oude bekenden gezien en lekker gekletst. Na middernacht begin ik in te kakken. De tocht naar Valley of Fire heeft er toch wel in gehakt, dus is het tijd om moe, maar voldaan naar bed te gaan.

Overzicht reisverslagen SubAqua in Las Vegas Maart 2016

Dag 1A – Ibis Budget, inchecken en een lange vliegreis voor de boeg
Dag 1B – Wandelen naar Excalibur, pokeren en Pai Gow in het Luxor
Dag 2 – Buffet bij Red Rock, helikoptervlucht, poker en een vechtpartij
Dag 3 – Wisselen van hotels, Fremont Street bezoeken en een gokje wagen
Dag 4 – Ontbijten, donuts eten en vliegen boven Fremont Street
Dag 5 – Resortfees en freeplay, pokeren en een bezoek aan Hooters
Dag 6 – Ziek? Problemen met Mlife kaart, pokeren natuurlijk en ‘English only’
Dag 7 – Trip naar Valley of Fire, gedoe met Mlife en een potje poker
Dag 8 – Pokeren, bezoek aan de pokertafel en de show Zarkana
Dag 9A – Geen spread limit, shots aan de pokertafel en op tijd naar bed
Dag 9B – Brian en zijn gokverslaving
Dag 10 – The Neon Boneyardpark, pokeren en een late checkout
Dag 11 – Late checkout? Afscheid nemen en weer naar huis