Reisverslag SubAqua in Las Vegas – November 2016: dag 4 - een goede daad, eten in de 4Queens en pokeren in de Golden Nugget - Vegasinfo.nl

Ik ben moe, maar op een of andere manier lukt het niet om te slapen. Ik lig dan ook maar wat te draaien in bed, ik heb ook geen zin om er weer uit te gaan, mijn lijf kan de nodige rust toch ook wel gebruiken. Een paar weken voor ik naar Vegas zou gaan kreeg ik weer last van schouder-, nek- en rugklachten (een aandenken aan een aanrijding in 2004). Het zijn klachten die regelmatig weer de kop opsteken.

Gelukkig had ik er al langere tijd geen last van gehad, maar uitgerekend dan komen ze terug. Een aantal bezoeken aan de fysiotherapeut en oefeningen hebben gelukkig al wel een groot deel geholpen, maar de nodige rust is ook goed. Bluffmaster ligt al lekker te slapen. Ik pak mijn telefoon en oordopjes en lig zo lekker in bed muziek te luisteren. De laatste tijd die ik op de wekker voorbij heb zien komen is 3.30 uur….

Slapen lukt maar slecht

Muziek

Plotseling schrik ik wakker, blijkbaar ben ik toch wel ergens in slaap gevallen. De wekker laat zien dat het 6.30 uur is. Pfff 3 uurtjes heb ik dus geslapen, dat is niet echt veel. Ik draai me dan ook nog maar een keertje om en probeer nog wat verder te slapen, maar dat lijkt niet erg goed te lukken. Voorgaande jaren kon ik toch wel zo’n 6 tot 8 uurtjes maken per nacht, raar dat dat nu niet lukt. Tsja,wat doe je er aan? Ik blijf nog wel lekker in bed liggen, want uiteraard ligt Bluffmaster nog lekker te slapen. Ik vermaak me nog een tijdje met mijn telefoon: muziekje luisteren, spelletje doen, appen.

Dit maal is Bluffmaster ook redelijk vroeg wakker. We bespreken wat we vandaag willen gaan doen, maar echte vaste afspraken komen er niet uit. We besluiten om, als we zo zijn aangekleed, eerst eens op zoek te gaan naar eten.

Op zoek naar eten

4Queens aan Fremont Street

Al vrij snel staan we weer buiten op Fremont Street, we beginnen te lopen en kijken en denken ondertussen waar we eigenlijk zin in hebben. We zien bij de 4Queens reclame hangen van de Subway, hmm, dat is eigenlijk wel een goed idee. Terwijl we het er over hebben worden we door een een wat oudere, verfomfaaid uitziende heer benaderd. Hij loopt wat moeilijk en ik zie dat hij een insulinepen (ik ben namelijk naast praktijkondersteuner ook nog diabetesverpleegkundige) aan zijn shirt heeft hangen. De man begint tegen ons te vertellen dat hij sinds gisteren niet meer heeft gegeten, hij verteld dat hij diabetes heeft en dat het toch echt tijd wordt dat hij wat te eten krijgt.

Hij vraagt ons niet om geld, maar vraagt of we iets te eten voor hem willen kopen, een simpele boterham is voldoende geeft hij aan. Ik weet niet goed of ik de beste man op zijn woord moet geloven, want als hij echt sinds gisteren niet meer heeft gegeten zou hij er nu niet zo bij staan, zeker niet als diabetespatient, maar we geven hem het voordeel van de twijfel. Daarnaast is het ook een man met een donkere huidskleur, ik weet niet hoe een lage bloedsuiker zich bij hem zou laten zien. Een blank iemand zou er waarschijnlijk behoorlijk suffig en bleek uitzien, maar ja bij iedere persoon uit zich een lage bloedsuiker weer anders.

Gast aan tafel

Subway in 4 Queens

Bluffmaster en ik kijken elkaar even aan en we hebben geen woorden nodig. We hadden al besloten om naar de Subway te gaan, dus we nodigen de beste man uit om met ons mee te gaan. Gedrieën lopen we de 4Queens binnen en gaan op zoek naar de Subway. Deze hebben we al snel gevonden, er hangen genoeg borden om ons de weg te wijzen. Bluffmaster en ik lopen naar de balie om onze bestelling te doen, onze ‘vriend’ houdt zich een beetje afzijdig. We overleggen met hem wat hij graag zou willen hebben en doen onze bestelling. Inmiddels heeft ons gezelschap al een plekje gevonden aan een van de tafels in de kleine zitruimte van de Subway.

We krijgen onze bestelling en nemen plaats bij hem aan tafel. Veel kans om te praten krijgen we niet, want al snel valt hij hongerig aan op zijn maaltijd. Ook zelf hebben we wel trek, maar in zo’n recordtempo krijg ik mijn broodje toch niet weggewerkt. Tijdens het eten kijk ik als diabetesverpleegkundige hoe de beste man reageert, ik zie toch wel dat hij er beter uit begint te zien, hij krijgt onder andere meer kleur in zijn gezicht…. Als de broodjes zijn weggewerkt bedankt de man ons uitgebreid voor de maaltijd, niet een, twee of drie keer, maar keer op keer. Het begint bijna ongemakkelijk te voelen. We besluiten om verder te gaan en staan op, we nemen afscheid en wensen onze ‘vriend’ een goede dag.

Pokeren in de Golden Nugget

Golden Nugget aan Fremont Street

Bluffmaster en ik lopen weer naar buiten, Fremont Street op. We kijken elkaar aan en hebben beiden een glimlach op ons gezicht staan. We lopen verder Fremont Street op en komen bij de Golden Nugget aan, waar we naar binnen gaan, we willen even kijken hoe de actie hier nu is bij de pokerroom. Hier heeft Bluffmaster gisteren ook zijn toernooitje gewonnen. Het is nu 12 uur en er zijn al verschillende tafels aan het spelen. We laten ons op de wachtlijst zetten, nu maar hopen dat er snel plek voor ons is.

Al vrij snel komt er voor ons beiden een plekje vrij, we zitten wel aan verschillende tafels, maar dat is geen enkel probleem. Op die manier hoeven we er ook niet bang voor te zijn dat we elkaar het geld afhandig zitten te maken. In de Golden Nugget wordt geen spread limit aangeboden, dus we spelen het ‘normale’ 2-4 limit holdem. Het is een uur of twee als Bonsjans en Mr Flush zich ook bij de pokerroom melden. Bluffmaster besluit om samen met hen mee te doen met het pokertoernooi van 15 uur.

Alcoholprobleem

Zelf blijf ik zitten waar ik zit en speel lekker verder aan de 2-4 limit holdem tafel. Het is een gezellige tafel, maar het valt me wel op dat hier gemiddeld snel van spelers wordt gewisseld. In Excalibur zitten er toch vaak wel lange tijd dezelfde spelers aan tafel, maar ik geloof dat inmiddels iedereen aan de tafel wel iemand anders is als toen ik hier twee uur geleden ben gaan zitten. Inmiddels zit er rechts van mij een meisje dat verteld over het overwinnen van haar alcoholprobleem. Links van mij zit iemand die een alcoholprobleem heeft en er graag van af zou willen. Ik zit dus een beetje tussen hen in van hun gesprek ‘mee te genieten’. Ik zelf heb weinig in te brengen/toe te voegen, maar het is wel interessant om naar te luisteren.

De drie mannen zijn inmiddels al geruime tijd met het toernooi bezig. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet helemaal heb gevolgd hoe het hen vergaat. Op een gegeven moment komt Bonsjans bij mij aan de tafel zitten, hij is blijkbaar uit het toernooi gevlogen. Hij heeft altijd al geroepen dat hij zich graag een keer groot in wil kopen op een low limit tafel en hij stapelt dan ook 1000 dollar in 1 dollar chips voor zich neer. Het ziet er indrukwekkend uit, maar meer ook niet. We zitten immers aan een limit tafel, dus all-in gaan zit er niet in. Er komen verschillende reacties van mensen die voorbij de pokerroom komen lopen. Op gegeven moment is ook Mr Flush bij mij aan tafel komen zitten.

Weer winnaar

Opeens zie ik Bluffmaster staan. Hij verteld dat het toernooi is afgelopen. Hij heeft het weer goed gedaan, hij is namelijk gedeelde eerste geworden. Netjes hoor, twee dagen achter elkaar een toernooitje binnen harken. Hij vraagt of ik al gegeten heb, op dat moment besef ik dat dat niet zo is. Hoe laat is het eigenlijk, ik kijk op mijn horloge en zie dat het al 20 uur is. Samen besluiten we om een klein hapje te gaan eten. We zullen maar eventjes weg zijn, dus ik laat mijn chips op de tafel staan.

The D aan Fremont Street

Samen lopen we het kleine stukje terug naar the D, waar ook een McDonalds zit. We bestellen wat te eten en kletsen wat over wat we vandaag hebben gedaan/meegemaakt. Al snel zijn we klaar en gaan we terug naar de Golden Nugget om nog wat te pokeren.

Tegen middernacht houden we het voor gezien en gaan terug naar onze kamer in the D. Morgen moeten we weer uitchecken en zullen we gaan verhuizen naar de Strip, daar zullen we de rest van de vakantie door gaan brengen.